Louis Comfort Tiffany (1848-1933) was de zoon van Charles Louis Tiffany, oprichter van de beroemde juwelierszaak in New York. Door zijn Financiële onafhankelijkheid en zijn grote nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen, begon Tiffany aan een aantal experimenten. Zijn bedoeling was om kunst te combineren met de behoeften van het dagelijks leven. Iets wat in die tijd nogal ongewoon was. Kunst was voor de rijken; de gewone man had hier geen behoefte aan en kon het ook niet betalen.
Met het ontwerpen en vervaardigen van glasobjecten begon hij na zijn terugkeer van een reis door Europa, waar hij o.a. de kathedraal van Chartres had bezichtigd. De diepe kleuren van de glasramen had onuitwisbare indruk op hem gemaakt. Tiffany begon te experimenteren met de vervaardiging van gekleurd glas. In 1893 kocht hij zijn eigen glasblazerij en begon met de productie van glasobjecten die qua schoonheid, zeker in die tijd, niet te evenaren waren.
Tiffany’s glasobjecten waren een succes en al snel richtte Tiffany een aantal genootschappen op, waarin hij samen met andere kunstenaars kunstambachtelijke voorwerpen ontwierp. Vanaf 1902 dateren de Tiffany-studio’s waar stoffen, tapijten, meubels, mozaïeken, glas-in-lood ramen, gebruiksvoorwerpen, liturgisch vaatwerk, spiegels en ook complete interieurs ontworpen en vervaardigd werden.
Tiffany is ook de uitvinder van de tot op heden gebruikte methodes om stukjes glas in koperfolie te wikkelen en dan te solderen, in plaats van, zoals daarvoor gebruikelijk, in lood zetten.
Veel motieven en voorwerpen kunnen trouwens alleen volgens de “koperfolie methode” worden gemaakt. Lampen en glasramen zijn daar een voorbeeld van.
Wat de Tiffany lampen en Tiffany glasramen betreft, de vervaardiging hiervan gebeurt nog steeds op de oude manier, hoewel met hedendaagse moderne hulpmiddelen. De ontwerpen van deze lampen en ramen variëren momenteel van heel modern tot replica’s van Tiffany’s oude ontwerpen. Van “Mondriaan-achtige” kleurvlakken tot Jugendstill.
Alle nieuwe “Tiffany-glasobjecten” in welke vorm dan ook hebben echter een ding gemeen: zij zijn bron van kleur en een genoegen om naar te kijken.
